«ژان دووینیو» استاد دانشگاه اورلئان فرانسه و نویسنده و جامعه‌شناس برجسته‌‌ای است، که علاوه بر داستان، مقاله‌های بسیار و آثاری درباره جامعه‌شناسی عمومی، کتاب مهم و بزرگ «جامعه‌شناسی تئاتر» را نیز نوشته است، و به این موضوع می پردازد که تئاتر برای این پدید آمده است تا به مردم نوید آزادی بدهد، نه اینکه برگردان وضعیت زمانه باشد. جامعه‌شناسی تئاتر جستاری اساسی، برای شناخت علل پیدایش تئاتر و دگرگونی‌هایش در جوامع غرب از تراژدی‌های یونان باستان تا نمایـش های دینی قرون وسطا و درام‌های برجسته عـصر الیزابت و اسپانیـای آن روزگار و نمایـش‌نامه‌های نویسـندگان امـروزی است.
دووینیو بی‌آنکه به هیچ خط ایدئولوژیک مشخصی وابسته باشد، علاقه‌ای هم به جامعه‌شناسی هنر به شیوه تجربی و عمل‌گرایی ندارد. در مقابل آنچه او پیشنهاد می‌دهد یک ساختار تئوریک بر پایه شخصی از کارکرد تخیل است. الگوهای تخیل‌آمیز تحلیل و تفسیر جامعه‌شناسی در این کتاب هم به وضوح دیده می‌شود، و نمایش را عامل آزاد‌کننده تشنج‌های اجتماعی و شورشی دائمی علیه نظم مستقر می‌داند.
«ژان پل سارتر» نویسنده و فیلسوف فرانسوی جامعه‌شناسی را نوعی از اومانیسم می‌داند و می‌گوید:«بشر از دید جامعه‌شناسی تجربه‌ای بی‌پایان است، که همواره باید آموخته شود.» دووینیو سارتر را آگاهانه تکرار، و بر رابطه میان جامعه‌شناسی زنده و ساختارهای اجتماعی تاکید می‌نماید. جامعه‌ای که اجازه می‌دهد تضادهایش به شکلی در روی صحنه تئاتر به نمایش درآید. او معتقد است که یک نظام اجتماعی هیچ‌گاه بدون دراماتیک کردن طبقه‌بندی‌ها و اسطوره‌های پیشین قابل درک و شناخت نیست.
لازم به ذکر است که این کتاب مهم با ترجمه درخشان «جلال ستاری» منبع مناسب و کاملی برای دانشجویان و علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی، تئاتر و سینما است، و همچنین انسان‌شناسی فرهنگی و تئاتر و رابطه آن با قوم نگاری- انسان شناسی فرهنگی را به خوبی نشان می دهد، و می‌توان با آن فلسفه تئاتر را تیز آموخت. پانویس‌های این کتاب از ویژگی‌های مثبت مترجم است که گاهی علاوه بر توضیح یک مطلب، و ذکر منابع به نکات ظریف و دقیقی اشاره دارد، که بسیار در فهم و درک کتاب کمک خواهد کرد.
کتاب جامعه شناسی تئاتر
مرکز
ژان دووینیو
