کتاب هر صبح می میریم

«هر صبح می‌میریم» اولین رمان سیداحمد بطحایی روحانی رمان‌نویس است. او که یک پا در حوزه علمیه قم و پایی در محافل روشنفکری تهران دارد. رمان او مضمونی اجتماعی و انسانی دارد که در لایه‌های عمیق‌تر می‌توان آن را رمانی دینی نیز قلمداد کرد.
احمد، راوی رمان عکاس مجله بوده و اکنون به جرم قتل زن حامله‌اش به علت خیانت، در بند اعدامی‌ها زندانی و در انتظار اجرای حکم قصاص است. اما او پیش از آن در محکمه‌ای خیالی خود را داوری می‌کند، هر چند در هولناک‌ترین موقعیت زندگی خود نیز عاشق است. راوی به علت اقدام به خودکشی در حال حاضر با «جواز روانپزشک زندان» می‌تواند در بند سه در کنار سایر محکومین به اعدام بماند. او هر صبح می‌میرد؛ اما پیش از موعد نهایی باید حسابش را با خود و اعمال گذشته‌اش پاک کند. احمد خود را مثل حضرت اسماعیل قربانی می‌داند و راهی ندارد جز پذیرفتن فنا و البته امید به رستگاری. جسم احمد در زندان است، اما گوشه‌ای از ذهنش در دنیا، گوشه‌ای در برزخ و گوشه‌ای دیگر در دوزخ است.
نویسنده در این رمان دو داستان را با هم پیش می‌برد. یکی داستان احمد و مریم و دیگری داستان تاوان (اسماعیل و ابراهیم) که هر دو به موازات هم پیش می‌روند. گاهی داستان اسماعیل با داستان زندگی احمد هم‌خوانی پیدا می‌کند و گاهی با داستان تاریخی حضرت اسماعیل، گره می‌خورد. این هم‌پوشانی تا آنجا پیش می‌رود که به نظر می‌رسد، پایان داستان تاوان، همان پایان داستان احمد است و احمد در روزگار دنیا «درست مثل یک پیامبر» باید به زندگی‌اش ادامه دهد با تمام مصائب یک پیامبر.
ملامت‌های دائمی، نفس لوامه‌ی احمد، باعث فشارهای روحی و تصمیم آگاهانه او است که خود را مستحق مردن می‌بیند. اما وقتی موفق به خودکشی نمی‌شود، به روزگار برزخی‌ خودش تن می‌دهد؛ ترس از عقوبت و امید به بخشش. ترس از عقوبت و امید به عفو، برزخی است که احمد در آن گرفتار شده است. «بعد از مقدار زیادی کلنجار متقاعد می‌شوم که خب هنوز خیلی کارها و بلاها هست که خدای حبیب از آنجایی که به قول حبیب اند مرام و معرفت است سر من نیاورده.» و بالاخره امید و بخشش، جایگزین تاوان و عقوبت می‌شود.
این رمان سه فصل دارد؛ روزگار جهنم، روزگار برزخ و روزگار دنیا. ترتیب چینش فصل‌ها برعکس آن چیزی است که ظاهرا انسان تجربه می‌کند؛ روزگار دنیا، روزگار برزخ، روزگار جهنم/ بهشت. شاید نویسنده با این نوع چینش می‌خواهد نشان دهد، آن‌چه در روزگار جهنم اتفاق می‌افتد، همان چیز‌های است که در روزگار دنیا برایش اتفاق افتاده و روزگار جهنمش چیزی جز وجدان معذب انسان‌ها در روزگار دنیا نیست.
«هر صبح می‌میریم» به عنوان اولین رمان نویسنده‌اش، رمانی خواندنی با ساختاری فکر شده است و گزینه‌ای مناسب برای علاقمندان به رمان‌های ایرانی.