داستان کوتاه ایران در نخستین سال های دهة چهل، نزدیک به یک دورة ده سالة اختناق را پس از کودتای 28 مرداد 1332 از سر گذرانده است. دهة چهل، دهة حاکمیت سانسور و عدم آزادی اندیشه و بیان است؛ دوره ای که در آن رسانه های همگانی زیر کنترل شدید قرار دارند، هنرمندان به زندان می افتند، و نویسندگان، ممنوع القلم می شوند. ترس و بدبینی بر همه جا حاکم است و این وضعیت، درونمایة بسیاری از نوشته های دهة چهل است؛ دوره ای که نویسندگان بازتاب دهنده و تصویرگر و بازآفرینندة واقعیت های روزگار خویشند. واقعیت هایی چون شکست، آرمان باختگی، از پای درآمدن، وحشت و یاس، بدعهدی و ریاکاری و بی اعتمادی بر فضای کلی این داستان ها بال گسترده است. ششمین مجلد از مجموعة «داستان های محبوب من» پس از نگاهی به وضعیت داستان کوتاه در دهة چهل، تعدادی از داستان های این دهه، از نویسندگان مختلف را به همراه نقدی بر داستان ها از علی اشرف درویشیان و رضا خندان (مهابادی) دربر می گیرد. برخی از داستان ها عبارت اند از: «جشن فرخنده/ جلال آل احمد»، «زیر باران/ احمد محمود»، «پناهگاه/ ناصر تقوایی»، «مرثیه/ اکبر رادی»، «مهرة مار/ م. ا. به آذین» و «قصه چهارم/ غلامحسین ساعدی».
کتاب داستانهای محبوب من 6
