کتاب "عیسای پادشاه" رمانی نیمه تاریخی از رابرت گریوز است که برای اولین بار در سال 1946 منتشر شد. این رمان با عیسی تاریخی نه به عنوان پسر خدا، بلکه به عنوان فیلسوفی با ادعای مشروع بر تاج و تخت یهودا از طریق هرود کبیر، رفتار می کند. و با داستان های متعدد کتاب مقدس به شیوه ای غیرمتعارف برخورد می کند.
گریوز داستان را از منظر یک مقام رسمی که در زمان دومیتیان زندگی می کرد نوشته است. رمان با این جمله آغاز می‌شود: «من، آگابوس دکاپولیتن، این کار را در سال نهم امپراتور دومیتیان در اسکندریه آغاز کردم و در سیزدهمین سال همان سال در روم به پایان رساندم». بین انبیا و سایر افراد داستان که توسط شاهنامه نویس رومی بیان شده است. این کتاب با سلطنت هیرودیس قبل از تولد عیسی آغاز می شود و ریشه های دودمانی و شبه سکولار عیسی را از طرف مادر و پدرش توضیح می دهد و یک حق موقت و تاریخی برای تاج و تخت اسرائیل ایجاد می کند. قسمت دوم با میلاد مسیح و جوانی عیسی شروع می شود. در نهایت، بخش سوم کار عیسی در بزرگسالی به عنوان یک پیامبر، مرگ او بر صلیب، و رستاخیز او را شرح می دهد.
در یک «تفسیر تاریخی» منتشر شده در پایان کتاب، رابرت گریوز، در مورد مبنای تاریخی کتاب اظهار می کند: «تفسیر مفصلی که برای توجیه دیدگاه های نامتعارف موجود در این کتاب نوشته شده است، دو یا سه برابر خود کتاب است. و سالها طول می کشد تا این کار از من معذور شود...[اما]...به خوانندگانم متعهد می شوم که هر عنصر مهم در داستان من بر اساس سنت هایی، هرچند ضعیف، استوار است و من بیشتر از آن استفاده کرده ام "
کتاب عیسای پادشاه
