کتاب یخ

«یخ» اولین رمان سینا حشمدار است. او به عنوان منتقد و سردبیر مجله‌ای اینترنتی به شکل جدی به ادبیات معاصر ایران می‌پرداخت و با توجه به شناختی که از ادبیات معاصر ایران پیدا کرده، اولین رمان خود را نوشته است.
«یخ» رمانی پرتعلیقی و پر رمز و راز است که در فضایی سرد و یخ‌زده دارد و در مرز خیال و واقعیت می‌گذرد. حشمدار سعی کرده است تن به کلیشه‌ها ندهد و داستانی هولناک خلق کند. ترسی که مثل سرمای فضا، شخصیت‌ها را در برگرفته است. روایت مردی که در شبی برفی به یک پمپ بنزین می‌رسد، پمپ بنزینی در جاده و دور از شهر، که از قضا بنزین هم تمام کرده است. مرد مجبور می‌شود شب را در هجوم ترس و سرما همراه با بقیه در راه‌ماندگان به صبح برساند. اما این شب آبستن حوادث و اتفاقات عجیبی است. رمان تا پایان خواننده را با خود همراه می‌کند.
«یخ» چهار فصل دارد، سه فصل اول را راوی‌های اول شخص روایت می‌کنند و فصل چهارم را یک راوی دانای کل. کل زمان و ماجرای داستان در یک شب می‌گذرد. روایت آدم‌هایی که در موقعیتی دشوار و سخت گرفتار شده‌اند که نه راه پس دارند و نه راه پیش. ترس و خشونت، مضمون غالب داستان است. نویسنده با عناصری که به خدمت گرفته است به خوبی از پس روایت‌ این ترس و خشونت برآمده است. انتخاب مکان دور افتاده، تاریکی، برف، سرما که با فضایی وهم‌زده تلفیق شده‌اند، فضاسازی رمان را تبدیل به یکی از نقاط قوت آن کرده است. تضاد و عدم قطعیت به این فضای وهم‌آلود کمک می‌کنند تا نوعی ابهام هم بر اثر حاکم شود، که ممکن است برخی خوانندگانی که به ادبیات سر راست علاقمند هستند، این ابهام را نپسندند. این عدم قطعیت و ابهام در پایان داستان وجود دارد و می‌تواند همچنان ذهن خواننده را بعد از اتمام کتاب نیز درگیر کند. خواننده به آدم‌های داستان فکر می‌کند و از خود می‌پرسد این روایت‌های اول شخص، چقدر واقعی بوده‌اند. منصور و پیرمرد از جمله شخصیت‌های رمان هستند که داستان‌های تکان‌دهنده‌ای دربارۀ یکدیگر می‌گویند؛ اما مشخص نمی‌شود کدام‌شان راست می‌گوید و کدام‌شان دروغ. در اواخر پرویز، یکی دیگر از شخصیت‌های رمان، شروع به تعریف داستانی جدید می‌کند که آن داستان نیز، هم می‌تواند خیالی باشد و هم واقعی. اساس ساختار داستان همین تناقض‌ها و داستان‌هایی است که معلوم نیست واقعی هستند و یا خیالی؛ و در مجموع عدم قطعیتی را شکل می‌دهند، که یکی از مضمون‌های داستان است.
رمان «یخ» داستانی پرتعلیق دارد و خواننده را با خود همراه می‌کند، رمانی که به نظر می‌رسد آن‌طور که باید به حقش نرسیده و خوانده نشده است. بنابراین می‌توان آن را به خوانندگان جدی ادبیات پیشنهاد کرد.