توماس مان، نویسنده ی نامور آلمانی و برنده ی جایزه ی ادبی نوبل سال ۱۹۲۹، از ستایش گران پرشور ادبیات روسیه بود. وی از هر فرصتی برای ابراز ارادت انتقادی به بزرگان ادبیات روسیه سود جست و هرگز ﺗﺄثّر خود از آنان را پنهان نکرد. مان که تنها رمان و داستان نمی نوشت، بلکه در مقاله نویسی نیز ید طولایی داشت مقاله هایی درباره ی ادبیات روسیه و اثرآفرینان بی بدیل آن به قلم آورده است. از آن جمله اند چهار متنی که در این کتاب به نظر خواننده می رسند. متن اوّل، «برگزیده ی آثار ادبیات روسیه»، در سال ۱۹۲۱ به عنوان مقدّمه ای بر ویژه نامه ی ادبیات روسیه در مجلّه ای آلمانی به تحریر آمده است. در این نوشته ویژگی های کلّی ادبیات قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم روسیه بررسی و ملاحظاتی درباره ی بسیاری از شاعران و نویسندگان بزرگ روس مطرح می شود. سه مقاله ی دیگر به سه نابغه ی عصر طلایی ادبیات روسیه، داستایفسکی، تولستوی و چخوف، اختصاص یافته اند. مان در این مجموعه همکاران روس خود را با نگاهی به غایت شخصی و عاطفی نگریسته و در عین حال منتقدانه دقایقی از هنر آنان را
.نمایانده است که کشف آن ها جز از نویسنده ی متفکّری چون او برنمی آید.
کتاب میراث داران گوگول
