کتاب «نقدها را بود آیا که عیاری گیرند» سیری است در گلزار فرهنگ و ادب سنتی فارسی و مشتمل بر چهار دفتر است. دفتر اول مقایسه گونه ای میان شاعران بزرگ ایران را در بر می گیرد. کوشش به کار رفته که با تکیه بر پایگاه خرد در شعر سنتی، ترازوی سخن سنجی ذوق های خوانندگان تا اندازه ای همخوانی و همزبانی پیدا کنند. در دفتر دوم، با توجه به اندیشه فلسفی کلان نگری در حساب احتمالات، طرح یک رده بندی شناور برای بررسی شعر سنتی فارسی پیشنهاد شده، که از داوری های جزمی فاصله می گیرد. روش تمیز و گزینش شعر ماندگار یا شعر خوب و متوسط یا نظم فروتر، انعطاف پذیر است. فراز و نشیب ذوق و حال کسان، می تواند در گزینش ابزار پیشنهاد شده دست ببرد. در دفتر دوم و سوم گزارش، تفرج کوتاهی در بخشی از گلگشت پهناور ادب سنتی و معاصر در میان آمده است. گفت وگوهای گزارشگر، داوری جزمی را نمی رساند. اشارات و پیامهای مردمی که در گوشه و کنار از لابه لای نوشته ها سر برمی آورد، ملهم از سخنان بزرگان همین سرزمین و از پی یادآوری فرهنگی است. برخی از حواشی موردنظر در دفتر چهارم گردآوری شده است.
کتاب نقدها را بود آیا که عیاری گیرند