کتاب دور از او و دو داستان دیگر

به این چیزها علاقه ای نداشت. انجمن‏های دانشجویی برایش مایۀ خنده بودند، همین‏طور فعالیت‏های سیاسی. ولی دوست داشت «چهار ژنرال شورشی» و بعضی وقت‏ها هم «اینترنشنال» را در گرامافون بگذارد؛ با صدای خیلی بلند. وقتی مهمان داشتند، این کارش آنها را عصبانی می‏کرد. یک خارجی موفرفری و پریشان حال، به قول خودش یک ویزیگوت[۳]، و همین‏طور دو سه انترن جوان خیلی محترم و بی‏قرار به او ابراز عشق می‏کردند. او همه‏شان را دست می‏انداخت، گرانت را هم همین طور. بعضی از تکیه‏کلام‏های دهاتی گرانت را برای مسخره کردن تکرار می‏کرد. آن روز سرد و آفتابی که فیونا روی نیمکتی در بندر استانلی به او پیشنهاد ازدواج داد، گرانت فکر کرد شاید شوخی می‏کند. شن صورت شان را می‏سوزاند و امواج، ماسه ها را به پاهایشان می‏کوبیدند.

بیشتر از یک سال پیش، گرانت کم‏کم متوجۀ تعداد زیادی از یادداشت‏های کوچک و زرد شده بود که همه ‎جای خانه می‏چسبیدند. چیز خیلی جدیدی نبود. فیونا همیشه بعضی چیزها را یادداشت می‏کرد؛ اسم کتابی که از رادیو می‏شنید یا کارهایی که می‏خواست مطمئن شود آن روز انجام شان می‏دهد. حتی زمان‏بندی کارهای صبحش هم نوشته می‏شد که به نظر گرانت نوشتن‏شان با این دقت مشکوک و متأثرکننده بود.