گاهی اوقات نوشتن راهی است برای رهایی از قسمتی از خاظرات تلنبار شده ی بی مصرفی که به هیچ وجه قصد رفتن ندارند. سمفونی یک نفره روایت واقعیتی است که بارها و بارها آرزو کرده ام ای کاش شاهدی عینی بر اتفاقات باورنکردنی آن نبودم.
اما چه کنم که لحظه به لحظه اش در حافظه ی دوربین ذهنم لنگر انداخته است.