کتاب "پاریس از دور نمایان شد" که "پاریس به روایت مسافران دوره قاجار" می باشد، اثری است از "علی اکبر شیروانی" که اولین مواجهه ی مسافران ایرانی را با این شهر محبوب روایت نموده است. یکی از مهم ترین دلایلی که سبب شد سفرنامه نویسی در دوره ی قاجاریه این چنین رونق پیدا کند، بهبود اوضاع حمل و نقل و مسافرت به حساب می آید. وسایل نقلیه ی جدیدی همچون اتومبیل و قطار، مرارت های سفر و همچنین زمان طولانی را که در مسیر سپری می شد، کاهش داد. از سوی دیگر ورود سیاست مداران و تجار غربی در این دوره، کم کم سبب شد تا این ارتباط دو طرفه شده و مسافرانی از شرق هم رهسپار دیار غرب شوند. به همین دلیل است که تا پیش از این دوره، آثاری مکتوب از مسافرت غربی ها به ایران در دسترس است اما عمده ی سفرنامه های مربوط به مسافرت مردم ایران به کشورهای غربی، از این دوره رواج یافته است.
شهر پاریس شأنش اجل از آن است که کسی بتواند چگونگی آن را بنویسد. همین قدر در جلالت قدر این شهر بس است که در موقع اکسپوزیسیون تقریبا دو میلیون مهمان در خودش می پذیرد بدون آنکه نانش گرانتر یا نظمش کمتر بشود. امشب از گار راه افتاده، از خیابان شانزه لیزه عبور کرده، از درب اکسپوزیسیون رد شده، به هتل که منزل در آنجا گرفته شده رسیده، پیاده شدیم. خدّام هتل چون پیش از وقت مسبوق بودند دم درب هتل احترام به جا آورده، یکی پیش افتاده، در وسط دالان دم درب اتاق کوچکی که یک نیمکت داشت و تقریبا شش نفر تنگ هم در آن اتاق می توانستند بایستند ایستاد. من گمان کردم که از اینجا باید دالان را بدون آنکه کسی جلو باشد خودمان برویم. از او رد شدم. شازده فر گفت در همین اتاق بفرمائید. با شازده فر و کنت در آن اتاق رفته، روی آن نیمکت نشستیم. خود آن پیشخدمت هم که جلو ما بود آمد توی اتاق، در را بست. اطراف این اتاق شیشه است و فواصلش ستون های چوبی و سقفش هم شیشه.