در آغاز سده دوم هجری، خراسانیان و مردم ماوراءالنهر با چشمانی نگران به رویدادهای جاری در مرکز خلافت در دمشق دیده دوخته بودند، بنابراین در این بخش از جهان اسلامی علیه دراز دستی ها و بیدادگریهای سرچشمه گرفته از دمشق جنبشی پدیدار شد که درفش این جنبش به دست ابومسلم خراسانی بود.