داینامو، نشان دهنده ی طیف وسیع و گسترده ی آثار اونیل است.
اثری بزرگ اما فراموش شده از یکی از بهترین نمایشنامه نویسان جهان.
نقدی گزنده از ایمان کورکورانه و متعصبانه.
ای خدا، تا کی؟ آیا یاوه گویی های او، کاسه ی صبر تو را لبریز نمی کند؟ آیا وقت آن نرسیده که این کافر را که علنا تو را انکار می کند، نیست و نابود سازی؟ خدایا، چرا او را به سزای اعمالش نمی رسانی؟ اگر این کار را می کردی، خبر این عذاب بزرگ را به گوش تمام آمریکا می رساندم! مردم را به دین تو فرامی خواندم، همان طور که در جوانی آرزوی این کار را داشتم.
چرا اصلا باید به او اهمیت بدهم؟ او از فایف متنفر است چون از او می ترسد. از این می ترسد که با فایف وارد بحثی درباره ی وجود یا عدم وجود خدا شود.
فکر دختر او تا همین لحظه ی پیش، تا به حال به ذهنم خطور نکرده بود، اما او چه منظور دیگری می توانست داشته باشد؟ می خواهم این مسئله را همین الان در برابر روبن مطرح کنم، آن وقت خواهیم دید که در دفاع از خودش چه حرفی برای گفتن دارد.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
کارنامه ی «یوجین اونیل» پر از رکوردهای تاریخی است: او تنها نمایشنامه نویس آمریکایی است که «جایزه ی نوبل ادبیات» را از آن خود کرده و هم چنین، چهار بار برنده ی «جایزه ی پولیتزر» شده است.