رمان «برپا» در مقام تألیف دومین اثر منتشر شده از نویسنده آن؛ مریم راهی است اما از منظر شیوه و سبک بیان بدون شک از پایه گذاران شیوه ای تازه در ادبیات داستانی نسل نو ایران است که میتوان از آن به ادبیات اخلاق مدار و یا ادبیات مروج سبک زندگی اسلامی ایرانی یاد کرد.
«برپا» رمانی است در قد و قامت و حجمی قابل قبول. داستانش به دلمشغولی ها و زندگی روزانه زنی به نام رها باز میگردد. زن جوانی که در تجربه نخست زندگی زناشویی خود دچار بحران شده اما در گیر و دار شروع رابطه عاشقانه تازه ای است. اما چیزی که این نگاه به ظاهر کلیشه وار در روایت داستان را دچار عطف کرده و محتوای آن را با تغییر همراه میکند، نگاه موحدانه رها به عنوان راوی داستان به زندگی و تمامی رویدادهای آن است؛ نگاهی که میتواند سرآغاز تبلیغ سبکی تازه و نوین از زندگی دینمدارانه در چهارچوبی عفیف و توحیدی باشد که خلاء آن در زندگی شهری این روزهای ما در کلانشهرهای کشورمان به شدت قابل احساس است.
رمان «برپا» نثری شاعرانه دارد و نویسنده در هیچ کجای از داستانش سعی نداشته است تا با عصبیتی خاص تفکر خودش را به خورد مخاطبش بدهد. رها نماینده یک زندگی ساده و در عین حال پرشور در جامعه هزار رنگ امروز ماست. نمایندهای که سعی دارد تا به بیینده خود بگوید در بدیهیترین و ساده ترین رویدادهای زندگی پیرامونی مان نیز میتوان نگاهی انسانی و دینمدارانه داشت و بر پایه همان نگاه، دید، حرف زد، استنتاج کرد و در نهایت به عمل رسید.
کتاب برپا
