کتاب منابع پنهان اندیشه ی هایدگر

تحقیقی که پیش رو دارید در حوزه‌ی هایدگرپژوهی جای می‌گیرد و نوشته‌ای‌ست نسبتا جسارت‌آمیز؛ زیرا تلاش می‌کند از چشم‌اندازی فرااروپایی، به اطلاعاتی از منابع پنهان اندیشه‌ی هایدگر بپردازد که نه سهل‌الوصول هستند و نه تاکنون چندان مورد بررسی قرار گرفته‌اند. با توجه به اشارات متعدد و بسیار گسترده به نسبت خاص هایدگر و آسیای شرقی، این پژوهش با این فرض می‌آغازد که آثار هایدگر تحت تأثیر تفکر آسیای شرقی قرار داشته‌اند، تأثیری که البته میزان آن تاکنون ناشناخته مانده است. سپس به مقایسه‌ی رساله‌ای از هایدگر (از گفت‌وگویی راجع به زبان) با گزارش آلمان‌شناس برجسته تومیو تزوکا از دیدارش با وی در سال ۱۹۵۴ می‌پردازد، دیداری که متن هایدگر نیز معطوف بدان است. این متن نکات محتوایی ارزشمندی برای پاسخ به پرسش از تأثیرپذیری ارائه می‌دهد. در ادامه با ارائه‌ی شرحی از متون گویاتر هایدگر (شرح متن با متن) و توجهی ویژه به تفاسیر خود وی و جملات اصلی و کلیدواژه‌هایش، به این اندیشه‌های محوری راه می‌برد. در فصل ۵ تلاش بر نشان دادن این است که هایدگر در بیان مسیر فکری جدیدش به شیوه‌ی خود نوعی «اعتراف» انجام می‌دهد و فصل نهایی هم به نتیجه‌گیری از مباحث اختصاص دارد.