کتاب اکسیر

مردم می خواهند بدانند چرا من که از هند می آیم تا این اندازه به کیمیاگران علاقه مندم. پاسخم این است که: در هند، ما هنوز معتقدیم که کیمیاگران وجود دارند. کیمیاگر چیست؟ نه کسی که صرفا قادر به تبدیل فلزات است، بلکه کسی که می تواند تحول ایجاد کند. کیمیاگر می تواند ترس را به شادی و ناکامی را به کامروایی بدل کند. کیمیاگر می تواند محدود به زمان را به بی زمان تبدیل کند. کیمیاگر می تواند شما را فراسوی محدودیت ها به نامحدود ببرد. وقتی در هند بزرگ می شدم می دانستم همه این ها حقیقت دارد. گاه پیرمردانی که پیراهن سفید به تن و صندل به پا داشتند به خانه ما می آمدند و حتی در برابر چشمان پسرکی بهت زده، موجودات بسیار ویژه ای به نظر می رسیدند. کاملا در آرامش بودند. از وجودشان شادمانی و عشق می تراوید، و گویی فراز و نشیب های خروشان زندگی روزمره کوچک ترین اثری به حال آن ها نداشت. ما آن ها را گورو یا مشاوران معنوی می خواندیم. اما مدت ها به درازا کشید تا دریابم که گوروها و کیمیاگران یکسانند. هر جامعه ای آموزگاران و حکیمان و شفادهندگان خود را داراست. گورو فقط واژه دیگری برای صاحبان فرزانگی معنوی بود. در غرب، کیمیاگر عمدتا به صورت ساحری انگاشته می شود که به کیمیاگری سرگرم است و مس را به طلا تبدیل می کند. کیمیاگری در هند نیز مرسوم است ( در واقع در هند اختراع شد ) ، اما واژه کیمیا به راستی واژه ای رمزی است و به مفهوم تبدیل آدمیان به طلاست، و تبدیل ویژگی های حقیرمان ترس و جهل و نفرت و شرم به گرانقدرترین گوهر موجود عشق و توفیق! پس آموزگاری که بتواند به شما بیاموزد چگونه خود را به انسانی آزاد و دوست داشتنی تبدیل کنید، صاحب اوصاف کیمیاگر است و همواره کیمیاگر بوده است.