1. خانه
  2. /
  3. کتاب جاودانگان

کتاب جاودانگان

نویسنده: رضا جولایی
2 ناشر این کتاب را منتشر کرده‌اند
3.6 از 1 رأی

کتاب جاودانگان

javdanegan
انتشارات: نشر چشمه
٪15
115000
97750
3.5 از 1 رأی

کتاب جاودانگان

javdanegan
انتشارات: جویا
٪15
120000
102000
معرفی کتاب جاودانگان
آخرین اثر رضا جولایی که به‌تازگی انتشار یافته، «جاودانگان» نام دارد. این رمان کوتاه را جولایی سال 76 نوشت و نسبت به دیگر آثارش تفاوت‌های ساختاری دارد؛ تفاوت هم در محتوا و هم در سبک و نگارش آن. این نویسنده پیش‌تر با نگارش رمان‌های «سوءقصد به ذات همایونی»، «شکوفه‌های عناب» و «یک پرونده کهنه»، تسلط به تاریخ و توازن‌کردن آن با قصه و شکل روایت را به عنوان سبک خود ارائه کرد.
قصه و راوی قصه درباره مأموری است که برای رسیدگی به شکایات افرادی به قصبه‌ای بی‌نام و نشان آمده است. پس از ورود به قصبه متوجه می‌شود خانه‌ها همه خالی از سکنه هستند. یک نفر او را به قصری راهنمایی می‌کند و اذعان می‌کند شاهزاده این قصبه در این قصر زندگی می‌کند. بعد از آشنایی راوی با افراد خانواده -‌پسر، دختر و همسر شاهزاده- متوجه می‌شود شکایت‌ها همه از این شاهزاده بوده است. شاهزاده می‌گوید برای تفریح به این قصبه آمده‌اند و دائم در اینجا ساکن نیستند. موقعیت غریبی برای راوی ایجاد می‌شود. او در نهایت مجبور به ماندن در قصر می‌شود تا شرایط به حالت طبیعی برگردد. شرایطی که برای راوی طبیعی نمی‌شود و مدام او را به پرتگاه دوزخ می‌برد. راوی در وجودش گیر می‌افتد و چیزی نمی‌گذارد او از قصر خارج شود و هر شب افرادی مانند شبح بر او ظاهر می‌شوند. در اتاق‌های این قصر گرگ و بچه‌گرگ وجود دارد. رفتار پیشخدمتان عجیب‌تر می‌شود.
درباره رضا جولایی
درباره رضا جولایی
رضا جولایی متولد سال 1329 در تهران است. کتاب‌های «حکایت سلسله پشت کمانان»، «جامه به خوناب»، «شب ظلمانی یلدا»، «حدیث دردکشان»، «تالار طرب‌خانه»، «جاودانگان»، «نسترن‌های صورتی»، «باران‌های سبز» و «سیماب و کیمیای جان» از آثار این نویسنده‌اند.
نظر کاربران در مورد "کتاب جاودانگان"
2 نظر تا این لحظه ثبت شده است

بیشتر آثار جولایی رو خوندم و قلم و فکرش رو بسیار می‌پسندم اما در این اثر شاهد چیز تازه‌ای نبودیم. نه محتوای جدیدی و نه داستان جدیدی. صرفا یه داستان ایرانیزه شده از دراکولای برام استوکر بود و تا اواخر داستان خط به خط از دراکولا کپی برداری شده بود. حتی در ساختار و فرم هم شباهت‌های زیادی دیده می‌شد از جمله گزارش‌گونه بودن داستان. بد نبود اقای جولایی کمی هم از منبع الهام‌شون می‌گفتن و این داستان رو به اسم خودشون نمی‌زدن. دست کم من که ندیدم ایشون در جایی اشاره‌ای به این موضوع بکنن. کلام آخر اینکه این کتاب برای کسی که دراکولای برام استوکر رو نخونده باشه می‌تونه تجربه‌ی جدیدی در ادبیات ایران باشه که از لحاظ ادبیات ژانری بسیار تهی است.

1402/09/03 | توسطکاربر سایت
1
|

من تقریبا تمام آثار آقای جولایی رو خوندم و از طرفداراشون هستم این کتاب هم مثل بقیه‌ی کارهاشون دوست داشتم بعضی قسمت هاش واقعا ترسناک بود اما میتونست‌طولانی‌تر باشه در کل کتاب خوبی بود

1402/02/12 | توسطنازنین - کاربر سایت
2
|