کتاب وقتی عاشق شدیم

اسم پدرش، «جیمز» بود. جز این چیز زیادی در مورد او نمی دانست. موهای تیره و موج دار و لبخند ناگهانی و نامطمئن پدرش را به خاطر داشت. دست کم دو بار «ریچل» را به زمین بازی برده بود، جایی که یک سرسره ی سبز تیره داشت و ابرهای «برکشایر» به قدری کم ارتفاع بود که پدر مجبور می شد قبل از آنکه «ریچل» را روی تاب بنشاند، سطح تاب را از رطوبت ناشی از میعان پاک کند. در یکی از این گردش ها پدرش، «ریچل» را به خنده انداخته بود، اما «ریچل» یادش نمی آمد چه چیزی باعث خنده اش شده بود.

وقتی «جیمز» آن ها را ترک کرد، مادرش در کالج «ماونت هولیوک» درس می داد. «ریچل» کمتر از سه سال داشت و هرگز با قطعیت نمی دانست آیا خودش شاهد روزی که پدرش از خانه رفت بوده، یا فقط آن لحظه را در خیال تجسم کرده تا زخم حاصل از غیبت پدر را التیام دهد.

مادرش قول داد در روز تولد شانزده سالگی «ریچل»، نام خانوادگی «جیمز» را به او بگوید، مشروط بر اینکه «ریچل» تا آن زمان به سطحی از بلوغ رسیده باشد که بتواند با این قضیه کنار بیاید. اما تابستان آن سال، درست پیش از آنکه «ریچل» شانزده ساله شود، او را در یک اتومبیل دزدی با «جرد مارشال» دستگیر کردند، کسی که «ریچل» پیش تر به مادرش قول داده بود دیگر با او قرار نگذارد. تاریخ بعدی که تعیین کردند جشن فارغ التحصیلی از دبیرستان بود، اما بعد از افتضاحی که سر مصرف قرص های روانگردان در مراسم رقص غیررسمی به بار آمد، همین که اجازه ی فارغ التحصیلی به او دادند مایه ی خوش شانسی بود.