کتاب آخرین پدر خوانده

کواگ- 1965 / یک شنبه ی نخل، اولین یک شنبه قبل از عید پاک، یک سال پس از جنگ بزرگ علیه خاندان سانتادیو، دومینکو، خان کلریکوزیو، جشن غسل تعمید دو کودک خانواده از خون خود را برگزار کرد و مهم ترین تصمیم زندگی اش را گرفت. او تمامی سران خاندان های آمریکا، به علاوه آلفرد گرانولت، مالک هتل و کازینوی زانادو در لاس وگاس و دیوید ردفلو، که امپراتوری وسیع توزیع مواد مخدر ایالت متحده را در دست داشت، دعوت کرد. همه تا حدودی از شرکای وی. اکنون قدرتمندترین رئیس یک خاندان مافیایی در آمریکا، خان گلریکوزیو، در نظر داشت تا آن قدرت سترگ را در ظاهر رها کند. دیگر قدرت آشکار بیش از حد خطرناک بود و زمان زمان بازی دیگر. اما رها کردن آن قدرت در ظاهر نیز کم از خطر نبود. او باید این کار را به ماهرانه ترین شکل و با رضایت قبلی واقعی انجام می داد و این امر باید در پایگاه خودی صورت می گرفت. ملک کلریکوزیو در کواگ ده هکتار زمین را شامل می شد؛ محصور با دیوار آجری ده فوتی حفاظت شده با سیم های خاردار و سنسورهای الکتریکی. به غیر از خانه ی خان، شامل خانه های سه پسرش و حدود 20 خانه ی کوچک برای نزدیکان مورد اعتماد خاندان نیز می شد. پیش از رسیدن میهمانان، خان و پسرانش دور میز سفید آهنی در باغچه ی پشت خانه جمع شدند. بزرگ ترین آن ها، جورجیو، قد بلند با سبیلی کوچک. اندامی لاغر و کشیده و آراسته با لباس های دست دوز به سان یک جنتلمن انگلیسی. بیست و هفت ساله. در خود و گرفته. با لحنی گزنده و صورتی در هم. خان به جورجیو اطلاع داد که وی به مدرسه ی بازرگانی وارتون خواهد رفت و در آن جا با تمام فوت و فن های دزدیدن پول به صورت قانونی آشنا خواهد شد. جورجیو نه اعتراضی کرد نه سوالی. این یک فرمان شاهانه بود نه دعوت به بحث. سرش را به علامت اطاعت تکان داد.