کتاب بازی های ممنوع

کتاب «بازی‌های ممنوع» نوشته‌ی فرانسوا بوآیه، روایت داستان دو کودک است که در بحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم با هم آشنا می‌شوند. داستان با حمله‌ی هوایی به کاروانی از غیرنظامیان آغاز می‌شود. در این حمله، پدر و مادر دختربچه‌ای به نام پولت کشته می‌شوند و او در میان ویرانه‌ها سرگردان می‌ماند. پس از مدتی، با پسربچه‌ای روستایی به نام میشل آشنا می‌شود که او را به خانه‌ی خانواده‌اش می‌برد. این خانه در منطقه‌ای روستایی و سنتی است و اعضای خانواده، با اکراه و تردید، سعی می‌کنند از پولت نگهداری کنند.
در ادامه، دو کودک رابطه‌ای نزدیک و پیچیده برقرار می‌کنند که محور اصلی داستان را شکل می‌دهد. آن‌ها در تلاش برای درک مرگ، مفهومی که به شکل ناگهانی و خشونت‌بار وارد زندگی‌شان شده، بازی‌هایی را طراحی می‌کنند که بر دفن حیوانات مرده و ساختن قبرهای نمادین متمرکز است. این بازی‌ها که نام کتاب نیز به آن‌ها اشاره دارد، نوعی آیین کودکانه‌اند که برای مقابله با از دست دادن، ترس و سردرگمی به کار گرفته می‌شوند. صلیب‌هایی که برای این قبرها استفاده می‌شود، اغلب به‌صورت پنهانی و گاه از جاهایی مانند کلیسا یا قبرستان واقعی برداشته می‌شوند.
این داستان بیشتر از آن‌که روایتگر یک خط داستانی مشخص باشد، حول محور نگاه کودکانه به مفاهیمی مانند مرگ، فقدان، خشونت، دین و سنت شکل می‌گیرد. دنیای بزرگ‌ترها برای پولت و میشل پر از سردرگمی، بی‌تفاوتی و گاه خشونت است. آن‌ها با خلق جهانی درونی و مستقل، سعی می‌کنند به نوعی نظم و معنا برسند؛ هرچند این نظم بر پایه‌ی سوءتفاهم‌ها و برداشت‌های محدود کودکانه بنا شده است. واکنش‌های دنیای بزرگ‌ترها به این بازی‌ها، در نهایت منجر به بروز تنش‌هایی می‌شود که سرنوشت این دو کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نویسنده از طریق این روایت، تجربه‌ی جنگ را از زاویه‌ی دید کودک به تصویر می‌کشد؛ بدون آن‌که مستقیم درباره‌ی جنگ یا سیاست توضیح دهد. تمرکز اصلی بر مواجهه‌ی کودکان با نابسامانی‌ها، باورهای مذهبی سنتی، و تضاد میان معصومیت کودکانه و واقعیت‌های بی‌رحم محیط اطرافشان است.
«بازی‌های ممنوع» (Jeux Interdits) ابتدا به عنوان فیلمنامه نوشته شد و بعدا به‌صورت رمان منتشر شد. نسخه‌ی سینمایی آن به کارگردانی رنه کلمان در سال ۱۹۵۲ تولید شد و مورد توجه زیادی قرار گرفت.