در کمتر از صد صفحه ، این کتاب آموزنده به طرز شگفت انگیزی نشان می دهد که چگونه می توان اسرار طرح ، شخصیت ، موضوع ، نمایش ، تصویر ، انگیزه ، درگیری ، تئاتر بودن و گام برداشتن را باز کرد.
دیوید بال برای کمک به افرادی که نمایشنامه می نویسند چگونه عملکرد نمایش را درک می کنند . . . . او استدلال می کند که متن ها نوع خاصی از نوشتن را نشان می دهند - زیرا این نوشتار به معنای صحنه سازی است ، نه خواندن - و بنابراین به تکنیک های خاص خواندن نیاز دارد. این تکنیک ها همان چیزی است که وی ارائه می دهد.
استانداردی است برای هر کسی که بخواهد ماهیت نمایشی را درک کند. هیچ کتابی به طور فشرده و عمل گرایانه چگونگی عملکرد نمایشنامه ها را به طور خلاصه و دقیق تر از این کتاب توصیف نکرده است و ارزش این کتاب با توجه به همه جا در قفسه نمایشنامه نویسان ، دراماتورژها و معلمان ادبیات نمایشی در سراسر جهان انگلیسی زبان اثبات شده است.
در کمتر از صد صفحه بیش از هر کتاب دیگری در مورد تئاتر به من آموخته است. این باعث می شود من یک هنرمند بهتر و یک معلم بهتر باشم.
اگر بخواهید سهم خود را در به صحنه آوردن یک نمایشنامه به نحو احسن انجام دهید، اولین قدم شما درک ارزش ها، قابلیت ها و مکانیسم عملی آن نمایشنامه است. اگر این ویژگی ها برای شما مشخص نباشد، مسلم است که هرگز نخواهید توانست آنها را برای تماشاچی تان مشخص کنید و درنتیجه تمام زحماتی که متحمل شده اید به هدر خواهد رفت. تئاتر مجموعه ای از هنرمندان، تکنیسین ها و نمایشنامه است. شما هرگز نخواهید
امروز دانشجویان تئاتر دیگر نمایشنامه نمی خوانند، بلکه فقط نمایشنامه می بینند. بعضی، حتی بر صفحات کاغذ، نمایشنامه را نگاه می کنند! فقط عدهٔ بسیار کمی از بازیگران، به رغم استعداد شخصی، اندک درکی از دلیل این قضیه دارند و حتی در دوره های طولانی آموزش بازیگری نیز نمی توانند نقش خود را درک کنند و به درستی آن را ارائه دهند. طراحان از نمایشنامه فقط ایده می گیرند، اما مفهوم آن را درک نمی کنند. نمایشنامه نویسان بدون داشتن کمترین درکی از اینکه چرا روح پدر هملت تا صحنهٔ پنجم حرف نمی زند یا وقتی صحبت می کند راجع به چه حرف می زند، پشت سرهم طومارهای مبتذل و بی ارزشی به دستگاه تهی دست چاپ می سپارند و کارگردانان نیز جز حرکت بندی۲۴ به کار دیگری نمی پردازند.
باسلام منبع نمایشنامه دوجین نان رو بفرمایید.
چرا میزنه موجودی کافی نداره💔