«وقتی ما مردگان سربرداریم» نمایشنامه‌ای نوشته‌ی هنریک ایبسن است. این اثر که آخرین نمایشنامه ایبسن نمایشنامه‌نویس نروژی به حساب می‌آید در دسامبر 1899 منتشر شد. برخلاف نمایشنامه‌های رئالیستی قبلی ایبسن، «وقتی ما مردگان سربرداریم» بیشتر رویایی است و بیداری معنوی هنرمندی مجسمه‌ساز را به تصویر می‌کشد.
این نمایشنامه چهار شخصیت به نام‌های روبک، ایرن، مایا و اولفهایم دارد و از جایی آغاز می‌شود که قهرمان داستان، آرنولد روبک، مجسمه‌ساز موفقی که سال‌های پیری را سپری می‌کند با همسر جوان خود در هتلی تفریحی اقامت کرده. روبک هنرمندی مشهور و ثروتمند است اما آخرین اثرش با شکست روبه‌رو شده است. روبک احساس نارضایتی عمیقی از زندگی دارد. از سوی دیگر مایا، همسر روبک، زن جوان پر جنب و جوشی است که از ازدواجش با روبک مالیخولیایی، احساس ناامیدی می‌کند. روبک در هتل با مدل سابق مجسمه‌سازی خود، ایرن، روبه‌رو می شود. ایرن و روبک در گذشته با هم رابطه‌ی احساسی داشتند و اکنون که یکدیگر را دوباره پس از سال‌ها دیدند با بحرانی دست و پنجه نرم می‌کنند و در عین حال تلاش آن‌ها این است تا رابطه گذشته خود را احیا کنند.
ایبسن در نمایشنامۀ «وقتی ما مردگان سربرداریم» شعر و دیالوگ‌های ساده را با هم ترکیب کرده است. شخصیت روبک به نوعی تجسمی از خود ایبسن است که در سال های پایانی عمر از زندگی روزمره خسته شده است.
گفته می‌شود ایبسن این نمایشنامه سه پرده‌ای را براساس زندگی مجسمه‌ساز فرانسوی آگوست رودن نوشته است.
کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم
بیدگل
هنریک ایبسن
مهراندیش
