کتاب پی پی جوراب بلند

آنیکا مشتاقانه پرسید: تو اینجا تنها زندگی می کنی؟ پی پی جواب داد: معلومه که نه! اسب و آقای نیلسون هم با من زندگی می کنن. -آره اما منظور من اینه که تو پدر و مادر نداری؟ پی پی با خوشحالی گفت: نه، ابدا. آنیکا پرسید: اما وقتی موقع خواب می شه، کی به تو می گه به رختخواب بری یا کارهای دیگه شبیه به این رو کی برات انجام می ده؟ پی پی گفت: خودم به خودم می گم. اول خیلی دوستانه، بعد اگر هنوز تصمیم نگرفته بودم بخوابم، دوباره با عصبانیت می گم و اگر باز هم گوش نکردم منتظر یک اردنگی می شم. فهمیدی؟

پی پی با یک آب پاش سوراخ و کهنه و زنگ زده مشغول آب دادن گل های باغچه بود. از آنجا که آن روز باران می بارید، تامی به پی پی گفت به نظر نمی آید آب دادن به گل ها ضروری باشد. پی پی هم گفت: آره، اما این چیزیه که تو می گی ولی من تمام شب تو فکر بودم که صبح بیدار بشم و گل ها را آب بدم. حالا نمی ذارم این یک ذره بارون جلوم رو بگیره.

پی پی با اطمینان به او گفت: «اما لباس های خواب که خطرناک نیستند. آن ها هیچکس را گاز نمی گیرند مگر این که بخواهند از خودشان دفاع کنند.