کتاب شب گردی ها

ساعت باید هنگام غروب و فصل، فصل زمستان باشد، زیرا در زمستان هوا تاریک روشن است و نشاطی که در خیابان ها وجود دارد، لذت بخش است. در این فصل همچون تابستان ها مشتاق سایه و خلوت و هوای لطیف دشت و صحرا نمی شویم. علاوه بر این غروب ها باعث می شوند لاقیدی پیشه کنیم چنان که دیگر خودمان نیستیم، این لاقیدی ناشی از تاریکی هوا و بخشندگی چراغ های خیابان است. هنگامی که در یک غروب دل انگیز، بین ساعات چهار و شش که پا از خانه بیرون می گذاریم، خودی که دوستانمان می شناسند را رها کرده و به ارتش جمهوری ولگردان ناشناس ملحق می شویم، افرادی که اجتماع شان پس از خلوت و تنهایی اتاق مان بسیار مطبوع و دلچسب است. زیرا در اتاق مان توسط اشیایی احاطه شده ایم که پیوسته بر عجیب بودن رفتارمان دلالت می کنند و بر خاطرات تجربه های شخصی مان تاکید می ورزند. برای مثال، کاسه روی طاقه بالای بخاری را یک روز طوفانی در مانتوا خریدیم. در حال بیرون رفتن از مغازه بودیم که آن پیرزن بدشگون دامن مان را گرفت و گفت که یکی از همین روزها از گرسنگی خواهد مرد و فریاد زد "با این حال این را بگیرید!" و کاسه ی چینی سفید و آبی را چنان به زور به دستمان داد که انگار نمی خواست به یاد سخاوت دن کیشوت وارش بیفتد. بنابراین با احساس گناه، اما با گمان این که سرکیسه مان کرده، کاسه را به هتل کوچک مان بردیم، همان جایی که نیمه شب مهمان خانه دار با چنان خشونتی با زنش دعوا می کرد که همگی به حیاط خم شده و شاخه های تاک که میان ستون ها رخنه کرده و ستاره های سفید آسمان را دیدیم. آن لحظه ماندگار شد، همانند سکه ای که ضرب می شود اما در میان میلیون ها سکه ی دیگر به چشم نمی آید. همین طور در آن جا مرد انگلیسی سودازده ای بود که از میان فنجان های قهوه و میزهای کوچک آهنی برخاست و اسرار ضمیرش را به رسم سیاحان فاش کرد.

نیازی به گفتن نیست که خیابان آکسفورد، پرترددترین خیابان لندن است. اخلاقیون به این شهره هستند که انگشت استهزاء را به سوی آنانی که آن جا خرید می کنند دراز می کنند و البته از حمایت خوش لباس ها هم برخودار هستند. حراجی های زیادی در خیابان های شرق لندن در جریان است، اجناس بسیاری به قیمت یکصد و یازده رسیده اند در حالی که همین هفته گذشته دویست و شش تا قیمت داشتند. خرید و فروش بسیار پر سر و صداست و البته بسیار خشن. اما اگر کسی به سمت غرب قدم بزند، زرق و برق و زیورآلات نوار در هم پیچیده خیابان های شرق لندن- با نورهای مصنوعی و پشته های ابریشم و سوسوی چراغ کالسکه ها، چنان به نظرش می رسد که غروبی ابدی بر ماربل آرچ گسترانیده شده