این قطعۀ نمایشی بی گمان یک کمدی مردانه است که شخصیت های آن تماما اصناف، کسبۀ بازار و اعضای دیوان عدالت می باشند. بی گمان عدم استفاده از شخصیت زن در این اثر را می توان مقتضیات زمانی- مکانی تاریخ نگارش این کمدی و حتی دوران مردسالاری رایج در سرزمین های مسلمان آن زمان قلمداد نمود. از این رو نویسنده در این اثر درصدد برآمده که وضعیت اجتماعی- فرهنگی دوران معاصر خود را در سرزمین عثمانی معرفی نماید. در ضمن گفتنی است که در زمان نگارش این اثر، نه در کشور عثمانی و نه حتی در ممالک عرب و عجم هنوز طلیعۀ نمایشنامه نویسی به شیوۀ فرنگستان ظهور نیافته بود و بدین لحاظ این قطعۀ نمایشی از جمله نخستین رویکردهای تجربی و آزمایشی در این زمینه قلمداد می گردد. شخصیت های این اثر نمایشی غالبا شخصیت های قراردادی و تیپیکال هستند که تقریبا تا حد زیادی خاستگاه نمایش های «تقلید»، «فارس»، «قره گوز» و «اورتااویونو» را دارند.