کتاب داماد یخ زده

من در آن نور اندک، پوشکین، لرد بایرون و شعرهای جان کیتس را می خواندم. چیزهایی دباره عشق تباه شده، بی اعتنایی و هم چنین شیرینی مرگ آموختم. این افکار برایم آرامش بخش بود. مادرم برایم سیب زمینی، نان و فنجانی خون می آورد و لگن را از اتاق بیرون می برد. زمانی عادت داشت موهایم را شانه بزند، قبل از اینکه مشت مشت بریزند. عادت داشت مرا در آغوش بگیرد و گریه کند، ولی دیگر چنین کاری نمی کند. به جایش سعی می کند هر چه سریع تر از اتاقم بیرون برود. به رغم تلاشی که برای پنهان کردنش دارد، واضح است که از من نفرت دارد. احساس تأسف برای یک نفر، مدت کوتاهی دوام دارد و بعد احساس خواهید کرد که رنج آن ها نوعی ظلم در حق شماست.

این شکستی به درازای یک عمر است: او هیچ وقت آماده نبوده است. اما اگر برای همه چیز آماده باشید، چگونه می توانید شگفتی را تجربه کنید؟ آماده برای غروب خورشید. آماده برای طلوع ماه. آماده برای توفان یخ. چه زندگی یکنواختی خواهد بود.

زیبایی، یک توهم و همچنین یک هشدار است: زیبایی، بخشی تاریک دارد، درست مثل پروانه های سمی.