بعد از خشک چشمه، مردم اعتقادشون رو نسبت به شفا دادن امامزاده از دست دادن. شایعه شده بخاطر بدی مردم اینجا بوده که امامزاده عنایت شو از دهات برداشته، چون سالای آخر مردم دهات مسافرا رو خیلی اذیت می کردن. مایحتاج مورد نیاز زائران رو به قیمت گرون می فروختن، یا دعواهای الکی راه می نداختن. اون عده از اهالی که توی این مسائل شرکت نمی کردن هم هیچ کاری برای بهبود شرایط انجام ندادن. مردم حاجتمند هم بخاطر امامزاده و شفا گرفتن تمام این بد خلقی ها و بد رفتاری های مردم محل رو تحمل می کردن. بابام خدا بیامرز می گفت: (یه روز صبح با صدای داد و بیداد مردم از خواب بیدار شدم و متوجه شدم که چشمه خشک شده.) البته اونجور که من شنیدم سال های آخر آب توی دهات خیلی کم شده بود. یه چند سالی بعد از خشک شدن چشمه مردم محل خیلی نذر و نیاز کردن و در نهایت همه از دهات رفتن.
