کتاب تابستان

خانه در آن غروب که خورشید گردی طلایی بر همه چیز پراکنده بود بیش از همیشه به صدف شکننده ای می مانست که گذشت فصل های بی شمار باران و آفتاب بر آن فرو آورده است، اما در پشت خانه که چریتی دوچرخه اش را دنبال خود می کشید و به آن سو می رفت، نشانه هایی از سکونت تازه به چشم می آمد. در زمختی که از تخته درست شده بود از ورودی آشپزخانه آویخته بود و چریتی در را هل داد و باز کرد و وارد اتاقی شد که به شیوه ی ابتدایی کمپ ها در آن وسیله چیده شده بود.

کنار پنجره میزی بود که آن هم از تخته درست شده بود، با کوزه ی سفالینی که دسته گل بزرگی از مینای وحشی در خود داشت و دو صندلی برزنتی که نزدیک آن بود و در گوشه ای تشکی با پتویی مکزیکی بر رویش دیده می شد. اتاق خالی بود و چریتی دوچرخه اش را به خانه تکیه داد و با زحمت خود را از دامنه بالا کشید و روی صخره ای در زیر درخت سیب کهنسالی نشست. هوا کاملا ساکن بود و از جایی که نشسته بود می توانست صدای دلنگ دلنگ زنگ دوچرخه ای را در دوردست های پایین جاده بشنود...

به قدرت معجزه آسای موقعیت های ناشناخته و چهره های جدید، باوری کودکانه داشت و فکر می کرد آن ها می توانند زندگی اش را دگرگون کنند و خاطرات تلخش را محو سازند.