کتاب منهای عشق

در شفافیت یک برگ پاییزی، حقیقت و زیبایی را جست و جو می کنم، در شکل بی نقص صدفی در ساحل، در انحنای پشت یک زن، در بافت تنه ی درختی کهن، اما همچنین در اشکال متغیر واقعیت.

هر لحظه، با یک نفس ناپدید و به گذشته تبدیل می شود؛ واقعیت، زودگذر است و دائما در حال تغییر.

مهمتر از همه، او به من یاد داد که کورکورانه چیزی را باور نکنم، شک داشته باشم و حتی درباره ی چیزهایی که به شکلی انکارناشدنی حقیقی به نظر می رسند، سوال مطرح کنم؛ چیزهایی مثل برتری مرد نسبت به زن، یا برتری یک نژاد یا طبقه ی اجتماعی بر دیگری.