یکی بود یکی نبود؛ غیر از خدا هیچ کس نبود. غیر از خدا، هیچ کس نیست. غیر از خدا، هیچ کس نخواهد بود! زبان یا سخن، خاصیتی روایی دارد. روایت، حکایت است، قصه است. ما جهان را قصه می کنیم و قصه ها را زندگی می کنیم. مسئله، قصه ها نیستند، بلکه ربط ما به این قصه هاست. ما، قصه های خود را قصه تلقی نمی کنیم، زیرا ما قصه ها را نمی بینیم، بلکه از خلال قصه ها می بینیم.
«روانشناسی» برای بسیاری از نویسندگان، موهبتی بزرگ است و بینشی ارزشمند را درباره ی چگونگی کارکرد ذهن انسان به آن ها می بخشد.