کتاب افسانه خارستان

آن قسمت از دریای خاکستری رنگ را طی می کنید و قدرت بالارفتن از آن صخره های خشن را در خود می یابید؛ اما نفس کم می آورید و انگشتانتان در دستکش تقریبا بی حس شده اند؛ سپس خسته و لرزان جزیره را می پیمایید تا این که ساحل شنی صدفی شکل را می یابید. به سوی منطقه صخره ای و آبگیر زلال و کوچکی می روید.

آرزو چون خورشیدی قلب فانی شما را می سوزاند. مثل خیلی ها که پیشتر به اینجا آمده اند، شما نیز تنها، آشفته، بیمار و زیاده خواه هستید. هزاران آرزو در گوش این سواحل گفته شده اند که آخر سر، همگی مثل هم بوده اند: «از من شخص دیگری بساز.»

اما پیش از آن که زبان به سخن بگشایی، پیش از آن که بخشی از روحت را برای نیازی که به راحتی از چهره ات خوانده می شود، معامله کنی، داستانی هست که باید بدانی.