کتاب مرگ پشت دروازه ها

برادرش می چرخد و به او نگاه می کند و زن قبیله نشین که صورتش از شدت وحشت خشک شده، آهسته عقب نشینی می کند. چشم های «جیبران» کاملا سفیدند. تسخیر شده. روحی فراری، اختیار جسمش را در دست گرفته است.

چون من آن ها را با سرعت کافی راهی نکردم. چون تعدادشان خیلی زیاد است و جز بازگشت به دنیای زنده ها، جایی برای رفتن ندارند.

غرایز ماسکی ام به کار می افتند و مانند یک شکارچی قوز می کنم. اگر بتوانم مرد قبیله نشین را بیهوش کنم، شاید چیزی در اسرار «اوباریت» پیدا شود که به من بگوید چطور می توانم روح را از بدنش بیرون بکشم.