«خسی در میقات»، نغمهای عارفانه از جلال آل احمد است که در سرزمین وحی طنینانداز میشود. این سفرنامه، نه فقط روایت سفری فیزیکی به حج، بلکه سفری معنوی در اعماق وجود خویش است.
آل احمد، با قلمی تیزبین و روحی جستجوگر، زوایای پنهان مناسک حج را به تصویر میکشد. او در این سفر، از ظواهر عبور میکند و به عمق مفاهیم دینی نفوذ میکند.
«خسی در میقات»، گویی نجواهای عاشقانهای با معبود است. آل احمد در این کتاب، با لحنی شاعرانه و گاه عارفانه، به راز و نیاز با خدا میپردازد. اما این سفر، بدون چالش و تضاد نیست. آل احمد، با صراحت و جسارت، به نقد برخی از رفتارها و رسوم رایج در حج میپردازد. او از تناقضات موجود در جامعهی مسلمانان سخن میگوید و خواهان تحولی عمیق در دنیای اسلام است. آل احمد در این کتاب، مشاهدات خود از تجملگرایی، قشربندی اجتماعی و رفتارهای غیرمعقولانه برخی از زائران را به تصویر میکشد و معتقد است که اینگونه رفتارها با روح حقیقی حج و فلسفه این آیین مقدس مغایر است.
آل احمد معتقد است که حج باید فرصتی برای خودشناسی، تهذیب نفس و دگرگونی روحی زائران باشد و نه صرفا انجام اعمال ظاهری و عبادی. او در از تجملگرایی و خودنمایی برخی از زائران حج انتقاد میکند. او مشاهده میکند که برخی از افراد، با به رخ کشیدن ثروت و موقعیت اجتماعی خود، از معنویت و فلسفه اصلی حج دور میشوند.
وی همچنین به روحیه قدرتطلبی و منیت برخی از زائران اشاره میکند. او میبیند که برخی از افراد، حتی در اماکن مقدس و در حال انجام اعمال عبادی، به دنبال کسب مقام و موقعیت هستند. آل احمد حتی از تقلید کورکورانه و بیتفاوتی برخی از زائران نسبت به آموزههای دینی نیز انتقاد میکند. او افرادی را نکوهش میکند که بدون تفکر و تأمل، صرفا به انجام اعمال ظاهری حج میپردازند و از درک مفاهیم عمیق و فلسفه این آیین مقدس غافل هستند.
خلاصه بخواهیم بگوییم، «خسی در میقات»، به سوی حج و مفاهیم دینی دریچهای نو میگشاید. این کتاب، خواننده را به سفری درونی و تأملی عمیق در باورها و اعتقادات خود دعوت میکند.
کتاب خسی در میقات