کتاب اسید سولفوریک

«اسید سولفوریک»، رمانی دیستوپیایی از نویسنده بلژیکی آملی نوتوم، اولین بار در سال 2005 منتشر شد. نوتوم که به خاطر سبک روایی تند و تحریک‌آمیز خود شناخته می‌شود، در این اثر طنزی تند و تکان‌دهنده از تلفیق خشونت انسانی، فرهنگ رسانه‌ای و مسائل اخلاقی ارائه می‌کند. این رمان با استفاده از ایده‌ای افراطی از تلویزیون واقعیت، نقدی بی‌رحمانه از شیفتگی جامعه به خشونت و غیرانسانی کردن افراد برای سرگرمی خلق می‌کند.
داستان در آینده‌ای نزدیک و در یک جامعه دیستوپیایی جریان دارد که در آن یک برنامه تلویزیونی واقعیت به نام «تمرکز» راه‌اندازی شده است. این برنامه، اردوگاه‌های کار اجباری را شبیه‌سازی می‌کند و شرکت‌کنندگان را از میان مردم عادی می‌ربایند و آنها را به اسارت، گرسنگی، شکنجه و در نهایت اعدام در تلویزیون زنده محکوم می‌کند. این نمایش ظالمانه و بی‌رحم، مخاطبان را به خود جلب می‌کند، که هر لحظه نظاره‌گر غیرانسانی‌سازی و رنج زندانیان برای سرگرمی هستند. رمان بیشتر بر دو شخصیت اصلی تمرکز دارد: پانونیک، زندانی زیبا و باوقار که مقاومت در برابر شکنجه او به سمبل انسانیت در برابر ظلم تبدیل می‌شود، و زدنا، نگهبان سادیستی که به تدریج به پانونیک وسواس پیدا می‌کند. رابطه آن‌ها نشانگر دینامیک پیچیده قدرت بین قربانی و ستمگر است. پانونیک با سرسختی خود، نور امیدی از انسانیت در دنیایی پر از بی‌رحمی می‌تاباند، در حالی که زدنا نیز در کشمکش درونی با حسادت و تحقیر به او نزدیک‌تر می‌شود. با فشار مخاطبان برای خشونت بیشتر، تهیه‌کنندگان برنامه خشونت‌ها را تشدید می‌کنند و مرزهای اخلاقی را می‌شکنند. این رمان سوالات عمیقی درباره مسئولیت جمعی، اخلاق تماشاگر و اینکه جامعه تا چه حد برای ارضای عطش خود به خشونت پیش خواهد رفت، مطرح می‌کند. یکی از موضوعات اصلی «اسید سولفوریک» نقد بی‌رحمانه نوتوم از رسانه و قدرت آن در دستکاری احساسات و ادراکات مخاطبان است. نوتوم نشان می‌دهد که چگونه مرز بین واقعیت و سرگرمی می‌تواند محو شود و مردم به نظاره‌گران منفعل خشونت تبدیل شوند، بی‌آنکه دخالت کنند. او به حساسیت‌زدایی مخاطبان اشاره می‌کند، زمانی که رنج دیگران به شکل سرگرمی عرضه می‌شود و تماشاچیان به جنایات بدون تردید نظاره می‌کنند. موضوع دیگر، غیرانسانی‌سازی افراد در سیستم‌های توتالیتر است. نوتومب با ترسیم شباهت‌هایی بین اردوگاه‌های کار اجباری واقعی و این اردوگاه تخیلی، نشان می‌دهد که قدرت چگونه می‌تواند افراد را به اشیایی بی‌ارزش تبدیل کند. همچنین بی‌تفاوتی اخلاقی مخاطبانی که با آرامش به تماشای شکنجه و رنج می‌نشینند، تفسیری درباره رضایت جامعه از رنج دیگران است.
«اسید سولفوریک» اثری تیره و تکان‌دهنده از آملی نوتوم است که خوانندگان را به رویارویی با واقعیت‌های تلخ درباره ماهیت انسان، خشونت و نقش رسانه‌ها در شکل دادن به ادراکات اخلاقی و اجتماعی دعوت می‌کند. این رمان از طریق چشم‌انداز دیستوپیایی خود، نقدی بی‌رحمانه از ظرافت‌های بی‌تفاوتی اجتماعی در برابر ظلم و ستم ارائه می‌دهد و به‌عنوان داستانی هشداردهنده و آینه‌ای از واقعیت‌های تلخ دوران مدرن عمل می‌کند.