در بین ژانرهای ادبی، ادبیات نمایشی قدمتی چند هزارساله دارد و به همراه شعر از قدیمی ترین انواع ادبی به حساب می آید. قدیمی ترین نمایشنامه های موجود به یونان باستان و نوشته های اشیل ( اسکلس)، خالق تراژدی «ایرانیان» برمی گردند.
آیا می توان تنها به این دلیل که عنوان نمایشنامه ای به طور مداوم تکرار می شود، آن را در ردیف “بهترین” ها قرار داد؟ ” خب، نه واقعا. اگر نمایشنامه ای برنده جایزه تونی – جایزه آنتوانت – جایزه ی پولیتزر بشود، قرار است آن نمایشنامه به صورت خودکار در این فهرست قرار گیرد؟
مسلما نه. عوامل دیگری از قبیل اهمیت تاریخی و نفوذ آن در انتخاب این آثار نقشی کلیدی داشته اند.
این داستان جاودان با پیشروی روایت، به جای ارائه‌ی پاسخ، ژرفا و پیچیدگیِ بیشتری را به تصویر می کشد و به شکل پیوسته، توجه مخاطبین را به سوالی جلب می کند که نمایشنامه با آن آغاز می شود: «چه کسی آنجاست؟»
یک جاده، یک درخت، در یک بعد از ظهر، و دو انسان منتظر—همه چیز ساده و مشخص است اما در عین حال، هیچ چیز دقیقا آن‌طور که به نظر می رسد، نیست.
در این مطلب به شکل خلاصه به حقایقی از زندگی شخصی و ادبی این نویسنده‌ی جریان‌ساز می پردازیم.
«دراما» به صورت معمول «نمایشنامه» خوانده می شود و به خالق آن نیز «نمایشنامه نویس» و یا «دراماتیست» گفته می شود.
«میلر» در سراسر زندگی خود به خلق نمایشنامه، مقاله، فیلمنامه و تفاسیر ادبی و غیرادبی ادامه داد و به کاوش در مسائل مهمِ سیاسی، اجتماعی و اخلاقی زمانه ی خود پرداخت.
