کلی ترین طرح نیچه عبارت است از وارد کردن مفهوم های معنا و ارزش به فلسفه. بدیهی است که بخش عظیمی از فلسفه ی مدرن از نیچه بهره برده است و همچنان بهره می برد.
نیچه هیچگاه پنهان نکرد که فلسفه ی معنا و ارزش باید گونه ای نقد باشد. یکی از محرک های اصلی آثار نیچه این است که کانت نقد حقیقی را پیش نبرد، زیرا او نتوانست مسئله ی نقد را در سطح ارزش ها مطرح کند. حال، گاهی در فلسفه ی مدرن، نظریه ی ارزش ها، همسان گری و فرمان برداری جدیدی را به وجود آورده است.
اما آنگاه که پای نیچه در میان است باید برعکس، از این واقعیت آغاز کنیم: فلسفه ی ارزش ها چنان که نیچه بنیان می نهد و به تصور می آورد، تحقق راستین نقد است، یگانه شیوه ی تحقق بخشیدن به نقد فراگیر، یعنی فلسفه ورزی با «ضربه های چکش».
