روان درمانی پویشی یک روش درمانی در زمینه روانشناسی و روانپزشکی است که برای درمان مشکلات روانی و افرادی که با مشکلات درک و تطبیق با احساسات و اندیشه‌های خود مواجه هستند، استفاده می‌شود. این روش درمانی بر پایه تئوریهای روان‌تحلیلی تأسیس شده است و بر اساس ایده‌آل‌ها و مفاهیمی که توسط فروئید و دیگر روان‌تحلیل‌گران ارائه شده‌اند، ایجاد شده است. در تراپی پویشی، تمرکز بر روی کشف و تحلیل عمیق ترازوی هماهنگی نفسی افراد و نحوه‌ی ارتباط آنها با خودشان و دیگران قرار دارد. روان‌تحلیل در تراپی پویا به بررسی و تجزیه و تحلیل اندیشه‌ها، احساسات، و خواسته‌های نهانی افراد می‌پردازد تا به درک عمیقی از مسائل ناخودآگاه آنها برسد. کتاب "گفتارهایی در باب رواندرمانی پویشی: جلد اول چرایی و چگونگی درمان (چاپ اول)" مورد بحث واقع می‌شود. در این کتاب، مفهوم رواندرمانی و فرایند درمان را بررسی می‌کنیم. رواندرمانی به معنای پذیرش دوطرفه کلیت زندگی درونی بیمار توسط درمانگر و بیمار است. این فرایند به عنوان شفا در نظر گرفته می‌شود. در روش درمانگری پویشی فشرده و کوتاه‌مدت (ISTDP)، ما به معالجه با تمامیت درونی بیمار می‌پردازیم. این به معنای وفاداری به حقایق است، نه تکنیک‌ها.
تراپی پویشی به انتقال افراد از وضعیت‌های ناراحتی و مشکلات روانی به وضعیت‌های بهبودی و تغییر مثبت در زندگی شان کمک می‌کند. این فرآیند به طور معمول به مدت طولانی ادامه می‌یابد و نیازمند تعهد و صبر افراد و تراپی‌گر است. تراپی پویشی یکی از روش‌های موثر در درمان اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات شخصیتی و اختلالات ارتباطی است.
کتاب گفتارهایی درباب روان درمانی پویشی
بینش نو
جان فردریکسون
