کتاب باغ همسایه

بله ، هر روز یک هدیه پاییزی بود ، یک هدیه کوچک که هر طور دوست داشتم آن را سپری کنم ، مثل یک جواهر که تمامش برای من بود ، وقتی من در خانه می مانم و چیزی راحت و بلند و گرم می پوشم و می خوانم و می نویسم تا زمانی که خولیو به خانه بیاید ... یک لحظه آرام برای من ، وقتی که می توانم "خودم را ببینم" ، همانطور که نوریا مونکلوس می گوید ، بین نقل قول ها. و در حالی که من می خوانم و می نویسم او ترجمه خود را از The Spoils of Poynton به اتمام می رساند.

من او را تماشا می کنم و احساس ناخوشایندی دارم از چیزی که نمی دانم ، چیزی که هرگز نمی خواهم از او بپرسم ، زیرا می خواهم به آن خلوت تنهایی او، احترام بگذارم.