کتاب پیرزن دوباره شانس می آورد

در چند قدم باقی مانده تا دریچه ی باجه، مارتا حسابی اطرافش را نگاه کرد و سپس جلوی باجه ایستاد. بعد به حالتی دوستانه برای زن جوان صندوقدار سر تکان داد و بریده ی روزنامه را به او داد: این یک سرقت است! صندوقدار نوشته را خواند و دوباره به مارتا لبخند زد. «خب، چه کمکی از دستم برمیاد؟» مارتا فریاد کشید: «سه میلیون. بجنب.» نیش صندوقدار تا بناگوش باز شد و گفت: «می خواید از حسابتون پول بردارید؟» «نه، تو واسه ی من پول برمی داری. همین حالا.» «متوجهم. اما هنوز حقوق بازنشسته ها رو نریختن. اواسط ماه می ریزن، متوجهی عزیزم؟» مارتا داشت شکست می خورد. فکر کرده بود اوضاع طور دیگری می شود.

مارتا از پشت شیشه نگاه کرد و دختر جوان را دید که در دفتر پشت باجه نشسته بود و داشت تلفن می زد. بعد مارتا در حالی که انگار رضایت داده بود، گفت: «خب، باشه، فکر کنم باید یه وقت دیگه بیام و به بانک شما دستبرد بزنم.» سپس سریع عصایش را بیرون کشید و بریده ی روزنامه را توی مشتش مچاله کرد. بعد در حالی که همگی لبخند می زدند، دو مرد به مارتا کمک کردند از بانک بیرون برود و سوار تاکسی شود. حتی واکر مارتا را هم برایش تا کردند و بستند.

مارتا به راننده تاکسی گفت: «آسایشگاه سالمندان خانه ی الماس. نرخ بازنشسته ها حساب کن.» و همزمان برای آن دو کارمند بانک دست تکان داد و خداحافظی کرد. بریده ی روزنامه را هم یواشکی در جیبش گذاشت. اوضاع اصلا طبق نقشه اش پیش نرفته بود. اما با این وجود هنوز یک پیرزن ریزه می توانست کارهایی کند که آدم های جوان تر قادر به انجامشان نبودند.