فقط دو صفت وجود دارد که نویسندگان به آنها اهمیت می دهند."درخشان" و "بی فروق". هانتر تامپسون در هر دوی آنها آزاد است. "ترس و بدبختی" یک احساس سوزان عصر است.
این سبک از کمدی، تلاشی است برای بیرون کشیدن شوخ طبعی از دل موضوعاتی که اکثر افراد آن ها را در ذات خنده دار در نظر نمی گیرند
آثاری که شروع کننده ی مسیرهای حرفه ایِ درخشانی بودند و در برخی موارد، یک شَبه خالق خود را به شهرت رسانده اند.
سلام،کتاب روزگاری پورتوریکو رو از این نویسنده خوندم از اون دسته کتابهایی هستش که اصلا ازش خسته نمیشی ترجمه بسیار عالی از علی صنعوی اولین بار بود که کتابی از این نویسنده همچنین از این مترجم میخوندم راستش خیلی به دلم نشست