مشخصه ی ادبیات پست مدرن، تکیۀ شدید بر مسائلی چون از هم گسیختگی، تناقض، و روایت های سوال برانگیز است. این ادبیات اغلب بعنوان یک سبک یا روند تعریف شده است که در دوران پس از جنگ جهانی دوم پدید آمد. آثار پست مدرن به عنوان واکنشی در برابر تفکر روشنفکرانه و رویکرد مدرنیستی در ادبیات نوگرا به وجود آمده اند. ادبیات پست مدرن، جزیی از پست مدرنیسم است، و همانند پست مدرنیسم برای تعریف و طبقه بندی به عنوان یک جنبش ادبی، تمایل به مقاومت دارد.
«والاس»، مخاطبین را از عمقِ تنهایی شخصیت‌ها، لذت‌ها، وسواس‌ها، و اعتیادهایشان تا ساختارِ سیاسی، فرهنگی و حتی زیست‌محیطی این دنیای جدید می‌برد.
آثار ریچارد براتیگان با پادفرهنگِ دهه ی 1960 در آمریکا گره خورده است، در آثارش درباره ی طبیعت، زندگی و عواطف انسانی می نوشت.
آثار دان دلیلو، موضوعاتی گسترده—از تلویزیون، جنگ اتمی و ورزش گرفته تا پیچیدگی های زبان، هنرهای نمایشی، جنگ سرد، ریاضیات، ظهور عصر دیجیتال، سیاست، اقتصاد و تروریسم جهانی—را در بر می گیرد.
میراث این نویسنده شیلیایی به عنوان یکی از برجسته ترین صداهای معاصر در ادبیات آمریکای لاتین شناخته شده است.
«پست مدرنیسم» به بخشی مهم از زندگی و سرگرمی های ما تبدیل شده است. اما «پست مدرنیسم» چه ویژگی هایی دارد؟
