کتاب «فرقهی خودبینان» اثری نوشتهی اریک امانوئل اشمیت، رماننویس و نمایشنامهنویس معروف فرانسوی است. «فرقهی خودبینان» رمانی فلسفی است که اشمیت آن را سال 1994 منتشر کرد. این رمان، داستان کتابداری را روایت میکند که نوشتههای فیلسوفی مرموز را کشف میکند که ادعا میکرد جهان وجود ندارد و فقط محصول رویاهای بشر است. این رمان مجموعهای است با مضامین تنهایی و شکگرایی که ماهیت واقعیت را بررسی میکند. «فرقهی خودبینان» بهرغم موضوعی که دارد، با نگاهی طنز نوشتهشده است. وجههی کمدی این رمان باعث شد تا نمایشنامهای براساس آن نوشته شود که بیشتر بر جنبههای کمدی «فرقهی خودبینان» تمرکز دارد.
اما داستان این رمان از آنجا آغاز میشود که کتابداری که علاقهمند به پژوهش است و از کار خود خسته و دلزده شده، ناگهان در کتابخانهی ملی پاریس به نام متفکری ناشناخته برمیخورد. آنچه این متفکر را برای کتابدار مهم میکند، پنهان ماندن نام اوست که از قرن هجدهم به بعد به شکل مشکوک و اسرارآمیزی نام و نشان او گمشده است. ماجرا دیگر فقط آشنایی با متفکر بینام و نشان نیست و جستوجوی کتابدار در اسناد و کتابها و بازماندهها آنقدر پیش میرود که مرز واقعیت و خیال محو میشود و موضوع برای کتابدار و پژوهشگر به معمایی پلیسی تبدیل میشود.
اریک امانوئل اشمیت در «فرقهی خودبینان» با زبان و نوشتاری شاعرانه و داستانپردازانه، ادبیات و فلسفه را کنار هم نشانده و باهم پیش میبرد.
در بخشی از متن کتاب آمده: «به اوج ناامیدی رسیده بود، متقاعد که پیرمرد مرده است. به شتاب دوباره به بالا برگشتم، آماده برای اینکه در را بشکنم. اما وقتی که دستگیرهی در را در دست گرفتم در با اولین فشار تسلیم شد، بسیار آرام گویی قصد آرامکردن مرا داشته باشد.»
کتاب فرقه خودبینان