کتاب باغ در باغ (2 جلدی);

کتاب باغ در باغ (2 جلدی)

Garden in the Garden

کد کتاب : 13498
شابک : 978-9644480966
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 867
سال انتشار شمسی : 1400
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : 10 اردیبهشت
تعداد جلد : 2

معرفی کتاب باغ در باغ (2 جلدی) اثر هوشنگ گلشیری

هوشنگ گلشیری (۱۳۱۶ در اصفهان - ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در تهران) نویسنده معاصر ایرانی و سردبیر مجله کارنامه بود. وی را بعد از صادق هدایت، تأثیرگذارترین داستان نویس ایرانی دانسته اند. او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دهه چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی ترین داستان های ایرانی خوانده اند. وی با تشکیل جلسات هفتگی داستان خوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دهه هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند. او همچنین عضو و یکی از موسسان کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جنگ اصفهان بود. پس از درگذشت وی، بنیاد هوشنگ گلشیری برای ادامه تلاش های او و حمایت از فعالیت های ادبی تشکیل گردید و جایزه هوشنگ گلشیری را برای اهدا به آثار منتخب ادبیات فارسی برقرار کرد.

کتاب حاضر مجموعه مقالات و گفتارهای وی پیرامون نقد شعر، نقد داستان،ادبیات کهن، سینمای معاصر و همچنین گفتگوهای نامبرده می باشد.
هوشنگ گلشیری
هوشنگ گلشیری (زادهٔ ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در اصفهان – درگذشتهٔ ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در تهران) نویسندهٔ معاصر ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر زبان فارسی دانسته‌اند.او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند.گلشیری کارش را با آموزگاری در روستاها و سپس‌تر در اصفهان آغاز کرد. از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به دعوتِ بهرام بیضایی در د...
دسته بندی های کتاب باغ در باغ (2 جلدی)
دهه 1980 میلادی
مجموعه مقالات
نقد ادبی
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب باغ در باغ (2 جلدی) (لذت متن)
در داستان من اغلب به دو صورت عمل می کنم: راه اول مهم ترین عنصر از میان عناصر داستان برای من نظرگاه یا دیدگاه است. پس از متمایز کردن آن به دیگر عناصر می پردازم، مثل شخصیت پردازی، زمینه و طرح و الگو و غیره. اما نحوه عمل و یا انتخاب داستان نویس را حاصل نگرش او به جهان و کار جهان می دانم، یعنی به نظر من هر انتخاب و واگذاشتن امکانات دیگر افشاگر ذهنیت نویسنده است. از این راه البته می توان به ذهنیت حاکم بر یک دوره و حتی دورتر بر مذهب مختار یک فرهنگ پی برد. راه دوم فکر می کنم عملی ترین راه برای نقد یک اثر پرداختن به زبان نویسنده است، چه در عرصه صرفی یا نحوی و آن گاه رسیدن به برشی که نویسنده از لایه ای از زبان برمی گزیند. در ادامه همین نگاه می توان به صور بیانی پرداخت، مثلا باید دید که نویسنده کدام شیوه را برگزیده است: مثلا واقعیت نمایی، رمزی یا نمادین و غیره. سرانجام می توان به معناهای ممکن متن رسید و یا حتی معناهایی محتمل کار. از این پس دیگر رسیدن به ساختارهای حاکم بر اثر و یا حتی دوره هر اثر چندان نباید دشوار باشد. در این دفتر من تا همین حدها رفته ام. در آینده البته کار با آینده است و حتی آیندگان که خود دانند. کاری که از دست صاحب این قلم برمی آمد این هاست تا تو، خواننده، چه کنی و اگر راه و بیراه به کجاها بروی.