کتاب حدیث مرده بردار کردن آن سوار که خواهد آمد

معصوم پنجم یا حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد (با نام کامل حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد به روایت خواجه ابوالمجد محمد بن علی بن ابوالقاسم ورّاق دبیر) کتابی است از هوشنگ گلشیری که میان سال‌های ۱۳۵۴ و ۱۳۵۷ نوشته شده. این داستان را اغلب از گونهٔ رمان شمرده‌اند.
در این کتاب، گلشیری حکایت مردمانی را نقل می‌کند که به دنبال ستم و ستوه‌ی پادشاهان قرار گرفته‌اند. طبق افسانه، تصویری از یک سواری بر دروازه‌ی شرقی شهر حک شده است، که با آمدن او قرار است بساط ظلم و ستم را برداشت کند. حاکمان شهر از این واقعه نگران هستند و ورود او را به عنوان تهدیدی برای جایگاه خود می‌بینند. راوی داستان با استناد به متون مختلف، تلاش می‌کند تا جزئیات این ماجرا را شرح دهد و بر روند آن تمرکز کند.
گلشیری نخستین بار در سال ۱۳۵۵ داستان "حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد" را نوشت، اما انتشار آن به بعد از سقوط رژیم شاه به تعویق افتاد. برخی از منتقدان باور دارند که گلشیری در این کتاب، به شکل مستقیم به ساختار و اساس سلطنتی اعتراض کرده است. نثر گلشیری در این اثر می‌تواند به عنوان تقلیدی باتجربه از نثر بیهقی تلقی شود.