کتاب سرزمین اکتبر

کشوری که همیشه آخر سال است. کشوری که تپه هایش، خود مه و رودخانه هایش خود ابر آلودگی است، آنجا که ظهرش تندگذر است و شفق و شبش پاسفت کنان، و نیمه شبش نمی گذرد.

این کشوری است برآمده از سرداب ها، زیر سرداب ها، خاکه زغال، کمدها، زیرشیروانی ها و پستوها. این کشوری که مردمش خزان وارند و تنها افکار سرد از ضمیرشان می گذرد.

اگر به چیزی بیش از اندازه باور داشته باشی، جایی برای ایده های جدید نخواهی داشت.