کتاب شکستن دماغ استالین

وقت شام است، و آشپزخانه شلوغ. چهل و هشت شهروند سختکوش و نجیب روس در این آشپزخانه و تنها دستشویی کوچک آپارتمان مشترکمان، که اسم آن را مختصر «کومونالکا» گذاشته ایم، شریکند. ما اینجا به صورت یک خانواده ی بزرگ خوشبخت زندگی می کنیم. ما هیچ رازی نداریم. می دانیم هرکس چه وقت بیدار می شود، شام چه می خورد، و در اتاقش چه می گوید.

وقتی که کورکورانه نظر کسی دیگر را درباره ی درست و غلط زندگی خودمان قبول می کنیم، دیر یا زود، این امتناع ما از گرفتن تصمیمات می تواند باعث فروپاشی کل سیستم سیاسی، کل کشور و یا حتی کل جهان شود.

دیوارها نازک اند. بعضی از آن ها تا سقف بالا نمی روند. ما حتی اتاقی داریم که هوشمندانه قفسه هایی از کتاب های مربوط به استالین در آن چیده شده و همه خانواده ها در آن شریکند. استالین می گوید اشتراک در فضای زندگیمان، به ما یاد می دهد که به جای «من» کاپیتالیست، مانند «ما»ی کمونیست فکر کنیم. صبح ها اغلب، وقتی برای توالت صف می کشیم، سرودهای میهن پرستانه می خوانیم.