کتاب آخرین قارون

فرانسیس اسکات کی فیتزجرالد، زاده ی ۲۴ سپتامبر ۱۸۹۶ و درگذشته ی ۲۱ دسامبر ۱۹۴۰، نویسنده ی آمریکایی رمان و داستان های کوتاه بود. آثار فیتزجرالد نمایانگر عصر جاز در آمریکا است. او به عنوان یکی از نویسندگان بزرگ سده ی بیستم میلادی شناخته می شود. شناخته شده ترین اثر او رمان گتسبی بزرگ است که اولین بار در سال ۱۹۲۵ منتشر شد.وی در سینت پال مینه سوتا در خانواده ای کاتولیک و ایرلندی از طبقه‎ی متوسط دیده به جهان گشود.از ۱۸۹۸ میلادی تا ۱۹۰۱ میلادی را در سیراکیوز، نیویورک و پس از آن در سال های ۱۹۰۳ میلادی تا ۱۹۰۸ میلادی را در بوفالو واقع در نیویورک گذراند و در همان جا وارد آکادمی ناردین شد. هنگامی که پدرش از کمپانی پروکتر اند گمبل اخراج شد، خانواده اش به مینسوتا بازگشت و اسکات وارد آکادمی سنت پاول شد.هنگامی که ۱۳ ساله بود نخستین رمان کارآگاهی خود را در روزنامه ی مدرسه به چاپ رساند. در ۱۶ سالگی برای کوتاهی در درس خواندن از آکادمی سنت پاول اخراج شد. سپس به مدرسه ی نیومن رفت و در سال ۱۹۱۳ میلادی وارد دانشگاه پرینستون شد.فیتزجرالد سال ۱۹۳۷ پس از بستن قراردادی با کمپانی رسانه ای «ام جی ام» به لس آنجلس مهاجرت می کند. وقتی فیتزجرالد داستان کوتاه «دمای هوا» را در سال ۱۹۳۸ نوشت در مجله ی «اسکوایر» فیلم نامه و داستان کوتاه می نوشت و روی رمان تمام نشده اش به نام «عشق آخرین تایکون» کار می کرد.اسکات فیتزجرالد ۲۱ دسامبر ۱۹۴۰ درگذشت و روزنامه ی نیویورک تایمز در خبر درگذشت او نوشت: «آینده ی حرفه ای درخشان او آن طور که باید، هیچ وقت تحقق نیافت.»