کتاب داستان یک اسم جدید

وقتی «نینو» ده دقیقه یا یک ساعت یا حتی روز بعد برنگشت، «لی لا» کینه به دل گرفت. احساس نکرد رها شده بلکه احساس حقارت می کرد و هر چند پذیرفته بود که زن مناسبی برای «نینو» نبوده، با این همه، غیب شدن او را پس از فقط بیست و سه روز، تحمل ناپذیر می دانست. با خشم، آنچه را «نینو» در آن جا باقی گذاشته بود، دور انداخت: کتاب ها، لباس زیر، جوراب ها، یک ژاکت، حتی ته مانده ی یک مداد.

این کار را کرد، پشیمان شد و گریست. وقتی بالاخره گریه اش قطع شد، احساس کرد با احساسات تلخی که «نینو»، «نینویی» که او عاشقش بود و باور داشت که او هم در مقابل عاشقش است، برانگیخته بود، زشت، ورم کرده، احمق و تحقیر شده است.

ناگهان آپارتمان همان گونه که به راستی بود، جلوه کرد، مکانی چرک که از میان دیوارهایش، همه ی سر و صدای شهر به او می رسید. متوجه بوی بد شد، متوجه سوسک هایی که از زیر در راه پله داخل می شدند، متوجه لکه های رطوبت روی سقف شد و برای اولین بار احساس کرد کودکی اش به او چسبیده، نه کودکی رویاها بلکه کودکی محرومیت خشن، کودکی تهدیدها و کتک خوردن ها.