کتاب آواره و چند داستان دیگر

«آواره و چند داستان دیگر» مجموعه داستانی از گی دو موپاسان و شامل دوازده داستان است. موپاسان نویسندۀ فرانسوی در سال ۱۸۵۰ به دنیا آمد و عمر کوتاهی هم داشت. او فقط ۴۳ سال عمر کرد اما در یک دورۀ تقریبا ده ساله بیش از سیصد داستان کوتاه و شش رمان نوشت. سرنوشت موپاسان البته تلخ بود و او در سال‌های پایانی عمرش دچار اختلالات عصبی شد و کارش به جنون کشید و یک و سال و نیم از این عمر کوتاهش را هم در آسایشگاه روانی گذراند.
موپاسان استاد مسلم داستان کوتاه و یکی از برجسته‌ترین داستان‌نویسان قرن نوزدهم جهان است. داستان گردن‌بند نوشتۀ او یکی از مشهورترین داستان‌های کوتاه جهان است. او را متاثر از سبک ناتورالیستی زولا و رئالیسم فلوبر می‌دانند. موپاسان معتقد است که نویسندۀ واقع‌گرا اگر هنرمند باشد می‌کوشد از زندگی نه یک عکس پیش‌پا افتاده، بلکه تصویری کامل‌تر، موثرتر و باورکردنی‌تر از خود واقعیت نشان بدهد.
موپاسان در داستان‌هایش کوشیده است تا به مسائلی چون فقر و ثروت، عشق و نفرت و همین‌طور مناسبات اجتماعی و بی‌عدالتی بپردازد. او در آثارش تصویری از مردم فرانسه در قرن ۱۹ میلادی ارائه می‌دهد و از این نظر بعد اجتماعی آثار او شاخص است و طبقات اجتماعی مختلف در داستان‌هایش حضور دارند.
پایان‌های غیرمنتظره یکی از ویژگی‌های مهم داستان‌های موپاسان است. بسیاری داستان‌های موپاسان را با این ویژگی می‌شناسند. در داستان‌های این مجموعه نیز این ویژگی دیده می‌شود. حضور طنز در آثار موپاسان یکی دیگر از ویژگی‌های داستان‌های اوست اما طنز جاری داستان‌هایش طنزی تلخ و سیاه است. طنزی که لبخندی به لب خوانندگان می‌آورد اما این لبخند انگار جامی زهر نیز در خود دارد که پس از لبخندی کوتاه، کام او را تلخ می‌کند.
پرداخت رئالیستی و توجه به جزییات که به شخصیت‌پردازی داستان‌هایش نیز کمک می‌کند، بخشی از سبک داستان‌نویسی موپاسان است. اما توجه به جزییات در آثارش با پرگویی همراه نیست. او با ایجاز منظورش را بیان می‌کند و فضای داستان و شخصیت‌هایش را می‌سازد و داستانش را به پیش می‌برد.
برخی از داستان‌های مشهور و مهم موپاسان در مجموعۀ «آواره و چند داستان‌ دیگر» آمده است. داستان‌هایی چون آبگیر، یک خانواده، مهمانسرا و آواره.
«آواره» که نام کتاب نیز از آن گرفته شده است، اولین داستان این مجموعه است. موپاسان در این داستان به زندگی کارگری نجار به نام ژاک راندل می‌پردازد که در یک شهر غریب به دنبال شغل است. تلاش‌های این کارگر بی‌نتیجه می‌ماند و او در شهری غریب، آواره و گرسنه می‌ماند. چهرۀ زشت فقر در این داستان به شکل هولناکی ترسیم شده است.
داستان‌ها موپاسان علیرغم گذشت زمان، همچنان خواندنی هستند. «آواره و چند داستان دیگر» هم برای علاقمندان به خواندن داستان کوتاه و هم علاقمندان به نوشتن داستان کوتاه، کتابی خواندنی و مفید است.