کتاب The Misunderstanding

کتاب "The Misunderstanding" (سوءتفاهم) ، نمایشی در سه پرده از آلبر کامو که در سال ۱۹۴۳ و در دل اشغال فرانسه به نگارش درآمد، اثری است به شدت تلخ و بی‌رحم که عمق فلسفه‌ی پوچی کامو را در قالب یک تراژدی مدرن یونانی عیان می‌سازد. این نمایشنامه داستان خانواده‌ای منزوی را روایت می‌کند که برای تأمین معاش، مسافران ثروتمند پانسیون خود را به قتل می‌رسانند؛ غافل از آنکه قربانی تازه‌ واردشان، پسر و برادر گمشده‌ی خودشان است که پس از سال‌ها دوری، بی‌خبر و بی‌نام‌ونشان بازگشته تا کمکشان کند. یان، این پسر بازگشته، در یک تصمیم فاجعه‌بار، حقیقت هویت خود را پنهان می‌کند و در سکوت باقی می‌ماند؛ تصمیمی که به مرگ او و فروپاشی کامل خانواده می‌انجامد. در پایان، سکوت پیرمرد خدمتکار - که در جایگاه خدایی بی‌تفاوت ایستاده - پاسخ فریاد استغاثه‌ی ماریا (همسر یان) را نمی‌دهد، و پوچی، عریان و بی‌تسلی، بر صحنه حاکم می‌شود.
کامو در این اثر، مضمون مرکزی خود - تقابل میل انسان به معنا و نظم با جهانی کور و بی‌اعتنا - را با بی‌پرده‌ترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد. سوءتفاهم بزرگ نمایشنامه نه فقط در مرگ تصادفی یان، بلکه در ناتوانی آدم‌ها در سخن گفتن با یکدیگر است: سکوت یان، نیاز مارتا به ناشناس ماندن، انفعال مادر، و در نهایت بی‌تفاوتی پیرمرد خدمتکار که هیچ توضیحی نمی‌دهد. این زبان نگفته‌ها و ناگفته‌هاست که به تراژدی می‌انجامد. همان‌طور که کامو خود اشاره می‌کند، اگر شخصیت‌ها می‌توانستند به زبانی مشترک و صادقانه با یکدیگر سخن بگویند، شاید سرنوشت متفاوتی در انتظارشان بود. "The Misunderstanding" به سبک درام‌های یونانی نوشته شده؛ شخصیت‌های معدود، فضای بسته‌ی پانسیون که مثل یک تله است، و پیشروی آرام اما اجتناب‌ناپذیر فاجعه. در این قالب، کامو تضاد میان آزادی فردی و جبری که از انتخاب‌های نادرست انسان ناشی می‌شود را بازمی‌کاود. نمایشنامه در عین حال «شورش اخلاقی» را نیز مطرح می‌کند: حتی اگر جهان معنایی ندارد، انسان می‌تواند با صداقت و آگاهی از پوچی، مقاومت کند و مسئولیت بپذیرد.
زمینه‌ی تاریخی نگارش اثر هم قابل تأمل است؛ کامو آن را در زمانی نوشت که اروپا در تاریکی جنگ و اشغال فرو رفته بود. فضای سنگین اثر، انعکاس تنهایی و بحران اخلاقی همان روزگار است؛ روزگاری که در آن سکوت و بی‌تفاوتی می‌توانست به فجایع بزرگ‌تری دامن بزند.
در نهایت، "The Misunderstanding" بیش از آنکه فقط یک داستان باشد، هشداری است درباره‌ی خطرات جدایی، انزوا و خودفریبی؛ درباره‌ی بهایی که انسان در جهانی بی‌معنا، در ازای سخن نگفتن و حقیقت را پنهان کردن، می‌پردازد. این نمایشنامه، هم‌زمان تراژدی یک خانواده است و تمثیلی از وضعیت بشر؛ و در سکوت سهمگین پایانی‌اش، تلنگری است به همه‌ی ما که چه بسا قربانی همان سوءتفاهم‌های ناگفته و سکوت‌های سنگین شویم.