کتاب نجات یافتگان

یادتان بیاید هر بالی را که در این سفر طولانی زده شد، هر پری را، هر شاه پری را، خوش اقبالی ها و بداقبالی هایی را که عاقبت رساندندمان به این دو شاخه ی خاص؛ بر روی این شاخه خاص درخت داستانمان. نشسته بودیم میان درختانی وسط آدم آبادی درندشت. گریخته از آتش و اضطرابی که موج می زد در آن آدم دانی که در حال فرو ریختن بود... همگی مانده بودیم که چطور راه بیفتیم و کجا برویم.

گرگ و میش است، درست همان گرگ و میشی که در «آغاز آفرینش» بود: زمانی طولانی و ساکت و جادویی. دمی درنگ کرده میان روز و شب. «جغد آغاز آفرینش» با بال های باز، نرم و آرام، از دل جنگلی می گذرد به تاریکی مرگ و به ساکتی بارش آرام برف. شکار طولانی شبانه آغاز شده است.

کمتر چیزی از چشمان نارنجی نافذ جغد دور می ماند؛ دارد با نگاهش توده ی انبوه خاربن ها و شاخه ها را می کاود. چیزی تیره رنگ به سرعت میان دو صنوبر سربه آسمان ساییده می پرد و جغد تنها با تکانکی که به بال های راه راه خاکستری و سیاهش می دهد، تغییر مسیر می دهد و میان درختان می سرد.